بیشتر از سی سال است که همه طیفهای اپوزیسیون مدعی هستند که گول نخوردند و دیگران را متهم به فریب خوردگی و خیانت و .... میکنند ولی نمیدونم چرا جمهوری اسلامی روز به روز قویتر و مستبد تر میشود! اگر این نحوه مبارزه میخواست جواب بدهد تو این سالها داده بود . وقتی این حرکتها جواب نداده و فقط هزینه به بار آورده چرا نباید دنبال تغییر روش مبارزه باشیم؟ این لجاجت از نظر من دگماتیسم است. من موافق نیستم با اینکه چون مخالف جمهوری اسلامی هستم چشم رو روی باقی موارد ببندم.از نظر من نمیشه جمهوری اسلامی رو از پدیدآورندگانش که آمریکا وانگلستان باشند جدا کرد چون نهایتا همون سیستم ازش حمایت میکنه حتی با تعویض رژیم که همون حکایت قدیمیه خر و عوض شدن پالونش باشد . اینجوری به غده جمهوری اسلامی نگاه کردن سطحی نگری است. نتیجه این کار غفلت از سایر خطرهای بالقوه است .نمونه اش انقلاب ۵۷ ایران است که تمام نیروها فقط روی سرنگونی شاه متمرکز بودند وخمینی با استفاده ازین غفلت انقلاب رو تبدیل کرد به انقلاب اسلامی. هیچکس نمیتونه ادعای روشنفکری و مبارزه سیاسی داشته باشه ولی اطلاعی از خطرهای بالقوه نداشته باشد با این توجیه که باید روی خطر بالفعل متمرکز شد. انقلاب ۵۷ باید درسی تاریخی باشه برای انقلابیون، چون تو عمل نشون داد بی توجهی مبارزین و انقلابیون به موارد بالقوه هزینه های جبران ناپذیری به بار می آورد و شکست انقلاب حتمی است. به نتیجه این طرز فکر نگاه کنین، استبداد شاه جایش را به استبداد مذهبی داد. مشکل مردم قبل از انقلاب خفقان حاکم بر جامعه بود، و حالابعد از انقلاب فقر،بیکاری،خفقان و.... چرا؟ این مشکلات از کجا آمدند؟ ریشه کجاست؟ جواب بی اطلاعی انقلابیون و مبارزین انقلاب ۵۷ نیست؟ باداشتن چنین تجربه پر هزینه ای٫ که به گمان من باعث پدید آمدن مخوفترین و کثیف ترین حکومت تاریخ بشر شد٬ آیا باز هم باید فقط عمل کرد بدون اطلاع از خطرهای بالقوه؟ دقیقا به همین دلیل نیاز به روشی نو داریم و با توجه به اینکه همه طیفها در انقلاب ۵۷ و جریانات بعدش درگیر بودند و نتیجه مناسبی نگرفتند نوبت میرسه به آنارشیسم که تو ایران نوپاست و تازه نفس و با پتانسیل بالای آزادیخواهی که داره می تواند راهگشا باشد٬ فقط نیاز داره به هماهنگی و اطلاع رسانی مناسب و پایبندی اخلاقی به آرمانهای آنارشیسم. اگر آنارشیستهای ایران بتوانند درست عمل کنند نه فقط ایران به آزادی میرسه بلکه نمونه و امیدی میشه برای آنارشیستهای سایر نقاط که بتونن با سیستم مبارزه کنند به امید آزادی .در کل من بعنوان یک راسیونال آنارشیست نمیتونم چشم رو روی غده های سیستماتیک بزرگ دنیا ببندم تنها به بهانه مبارزه با جمهوری اسلامی چون من خودمو یه مبارز بی وطن میدونم و هرجا که نیاز باشه با هر دولت و سیستمی مبارزه میکنم از مبارزه با جمهوری اسلامی تا امریکا٬ از روسیه تا تونس. همه دنیا وطن منه و من برای چیزی که میدونم درسته مبارزه میکنم.
بهلول 08.09.2013
خیلی خووب نوشتی موافقم باهات :)
پاسخحذف