"ایجاد
چالش طبقاتی (class struggle) توسط کارگرانی که اسیر ظلم و ستم بوده اند و
همچنین اشتیاق و علاقه ی آنان به آزادی باعث آفرینش ایده ی آنارشیسم شده
است؛ ایده ای که مطلقاً مخالف هر نوع سیستم اجتماعی استوار بر طبقات
اجتماعی و دولت بوده و خواهان جایگزین کردن آن با جامعه ی آزادِ کارگران
خودگردان و بدون دولت است.
بنابراین،
آنارشیسم محصول بازتاب تفکرات انتزاعی یک روشنفکر و یا فلسفه دان نیست،
بلکه آن [آنارشیسم] نتیجه ی مستقیم مبارزه ی کارگران بر علیه کاپیتالیسم
بوده و از نیازها و احتیاجات آنان و همچنین اشتیاق شان به آزادی سرچشمه می
گیرد؛ اشتیاق و علاقه ای که در بهترین دوره ی حماسی زندگی و مبارزات
کارگران ظهور می کند.
اندیشمندان
برجسته ی آنارشیست همچون Bakunin, Kropotkin و بقیه هیچگاه ایده ی آنارشیسم
را اختراع نکردند، بلکه با کشف آن در بین مردم و همچنین با دانش و بصیرت
خود کمک کردند تا آن را تصریح کرده و گسترش دهند."
همچون
بقیه ی جنبش های آنارشیست، Makhnovist ها هم جنبشی همگانی متشکل از طبقه ی
کارگر بود که بین سال های ۱۹۱۷ و ۱۹۲۱ در اوکراین در مقابل نیروهای
آتوریته -- هم سرخ (کمونیست ها) و هم سفید (کاپیتالیست ها و تزاریست ها) --
مقاومت کرد. آنگونه که Peter Marshall می نویسد: "آنارشیسم... معمولا اکثر حامیان و پشتیانان خود را در بین کارگران و کشاورزان پیدا کرده است." [Demanding the Impossible, p. 652]
آنارشیسم توسط مبارزه ی ستم دیده برای آزادی به وجود آمده است. به عنوان مثال، برای Kropotkin "آنارشیسم... از مبارزات روزانه سرچشمه گرفت" و "جنبش آنارشیست هر بار که تأثیری از درس های مهم عملی می گرفت، تجدید و نوسازی می شد؛ آنارشیسم از آموزه های خود زندگی ناشی شده است." [Evolution and Environment,
p. 58 and p. 57] بدینسان، آنارشیسم ریشه در مبارزه ی ما برای رسیدن
به آزادی و آرزویمان برای سوق دادن یک زندگی کاملا انسانی دارد. زندگانی ای
که در آن هم برای زندگی کردن وقت داریم، هم برای عاشق بودن و هم
برای تفریح کردن. آنارشیسم زاده ی تفکر انسان هایی نیست که از زندگی جدا
بوده و در گوشه ی خلوت خود بر مردم جامعه می نگریستند و بر اساس تصور خود
از خوب و بد آن ها را قضاوت می کردند. بلکه، آنارشیسم نتیجه ی مبارزه و
مقاومت طبقه ی کارگر در برابر قدرت آتوریته، ظلم، ستم و استثمار بود.
همانطور که Albert Meltzer می آورد:
"آنارشیسم
هرگز نتیجه ی افکار نظریه پردازان نبوده است، اما خود نظریه پردازانی را
تولید کرده است که جنبه های مختلفِ فلسفه ی آن را به بحث گذارده اند.
آنارشیسم به صورت همان عقیده ای باقی مانده است که در عمل بهتر جواب می دهد
تا در ذهن و ایده ی یک روشنفکر. در بیشتر مواقع، یک نویسنده ی بورژوا می
آید و آنچه را که تابحال توسط کارگران و کشاورزان عملی شده و پاسخ داده است
را یادداشت می کند. سپس او [نویسنده] متداولاً توسط تاریخ نگارانِ
کاپیتالیست و دیگر نویسندگان بورژوا به عنوان سندی یاد می شود که طبقه ی
کارگر همیشه به رهبریِ سرمایه داران محتاج است." [Anarchism: Arguments for and against, p. 18]
در نظر Kroptkin، "آنارشیسم
ریشه در همان فعالیت خلاق و سازنده ی مردم دارد که در تمام مؤسسات و
بنیادهای اجتماعی ساخت انسان کارساز بوده است... و در طغیان... علیه
نماینده ی زور و قدرت خارجی در این مؤسسات اجتماعی که آن ها را به نفع خود
به کار برده اند." اخیراً "آنارشی توسط همان اعتراض انتقادی و انقلابی به وجود آمد که باعث تولد سوسیالیسم شد." آنارشیسم بر خلاف دیگر اشکال سوسیالیسم "نه تنها بازوی موهن به مقدساتش را بر علیه کاپیتالیسم، بلکه بر علیه ارکان آن -- قانون، آتوریته و دولت -- نیز بلند کرد." تمام آنچه که نویسندگان آنارشیست انجام دادند این بود تا "بیانه ی جامعی را در مورد مبادی و اصول آنارشیسم و پایه های تئوریک و علمی آموزه های آن تهیه کنند" که ناشی از تجربیات طبقه ی کارگر و تمایلات تکاملی جامعه بوده است. [Op. Cit., p. 19 and p. 57]
با
اینحال، تمایلات آنارشیستی مدت ها قبل از اینکه Proudhon قلم روی کاغذ
بگذارد و خود را در سال ۱۸۴۰ آنارشیست بنامد وجود داشته است. با آنکه
آنارشیسم -- به عنوان یک تئوری سیاسی -- با ظهور و اوج گیری کاپیتالیسم
متولد شد (آنارشیسم "در اواخر قرن هجدهم میلادی ظهور کرد... و مبارزه ی همزمان برای براندازی کاپیتالیسم و دولت را به عهده گرفت." [Peter Marshall, Op. Cit., p. 4]) اما نویسندگان آنارشیست تاریخ گرایشات آزادیخواهانه را تجزیه و تحلیل کرده اند. برای مثال، Kropotkin می نویسد که "آنارشیست ها و دولت خواهان همیشه وجود داشته اند." [Op. Cit., p. 16] در کتاب Mutual Aid (همیاری
متقابل) و دیگر نوشته ها، Kropotkin جنبه های آزادیخواهانه ی اجتماعات
پیشین را بررسی کرده و از آن هایی که توانسته اند (تا حدی) به طور موفقیت
آمیز جنبه هایی از آنارشیسم را ایفا کنند، نام برده است. او این گرایش به
ایده های واقعی آنارشیستی را تشخیص داده است که قبل از آفرینش "رسمی" جنبش
آنارشیست وجود داشته است، او می افزاید:
"از
زمان های بسیار دور، از زمان عصر سنگی، مرد [و زن] به ضرر و زیانِ اجازه
دادن به یکی از آن ها برای به دست گرفتن قدرت خصوصی پی برده اند... در
نتیجه چنین مؤسساتی را در قبایل بدوی، اجتماعات روستایی، اصناف قرون
وسطایی... و در نهایت در شهرهای قرون وسطایی به وجود آوردند که این امکان
را به آن ها بدهد تا با دست اندازی و تخطی به زندگی و دارایی شان -- هم از
طرف آن عده ی ناشناس که آن ها را تسخیر کردند و هم از سوی مردان قبیله ی
خود که تلاش کردند تا آتوریته ی خود را تاسیس کنند -- مبارزه نمایند." [Anarchism, pp. 158-9]
Kropotkin
مبارزه ی طبقه ی کارگر (که آنارشیسم مدرن از آن ظهور کرد) و این نوع از
اشکال قدیمی سازماندهی عمومی و مردمی را برابر دانست. او همچنین افزود که "وحدت کارگر... نتیجه ی همان مقاومت و مخالفت عمومی با افزایش قدرت یک عده ی خاص -- در اینجا کاپیتالیست ها -- بود."
نتیجه ی مقاومت همان طوایف، اجتماعات روستایی و همچنین "فعالیت آزاد و
مستقل قسمت هایی از پاریس، دیگر شهرهای بزرگ و همچنین اجتماعات کوچک در
دوران انقلاب فرانسه" در سال ۱۷۹۳ بود. [Op. Cit., p. 159]
بنابراین،
با آنکه آنارشیسم به عنوان یک تئوری سیاسی برای بیان مبارزه ی طبقه ی
کارگر و خودگردانی آن ها بر علیه کاپیتالیسم و دولت مدرن به کار می رود،
اما ایده هایی از آنارشیسم همواره خود را در طول تاریخ انسانی نشان داده و
به نمایش گذاشته اند. به عنوان مثال، بسیاری از مردم بومی آمریکای شمالی و
دیگر نقاط زمین آنارشیسم را قبل از آنکه به صورت یک تئوری سیاسی در
بیاید برای هزاران سال به کار برده اند. همچنین، گرایش
ها و سازماندهی های آنارشیستی در انقلاب های مهم حضور داشته است. نشست ها
و جلسات شهری (New England Town Meeting) در جریان انقلاب آمریکا، گروه
ها و قسمت های پاریسی در جریان انقلاب فرانسه و همچنین انجمن ها و کمیته
های کارگری در جریان انقلاب روسیه نمونه هایی از گرایشات آنارشیستی است
(برای اطلاعات بیشتر به The Third Revolution --
نوشته ی Murray Bookchin -- مراجعه شود). پس اگر آنارشیسم -- آنگونه که ما
باور داریم -- محصول مقاومت در برابر نیروهای آتوریته است، بنابراین جوامع
آتوریته وار باعث برانیگخته شدن حس مقاومت و گرایشات آنارشیستی خواهند شد.
به
عبارت دیگر، آنارشیسم تعریفی است برای مقاومت در برابر ظلم و استثمار،
تعریفی برای نشان دادن تجربه ی کارگران، تجزیه و تحلیلی برای نشان اینکه
چرا سیستم کنونی اشتباه است و همچنین تعریفی است برای امیدها و آرزوهای ما
برای آینده ای بهتر. این مبارزه ها سال ها قبل از آنکه آنارشیسم نامیده
شود، وجود داشته است اما جنبش آنارشیستی تاریخی ( به این مفهوم که مردم
ایده های خود را آنارشیست بنامند و به سوی یک جامعه ی آنارشیست حرکت
کنند) ذاتاً محصول مبارزه و مقاومت طبقه ی کارگر در برابر کاپیتالیسم و
دولت، در برابر ظلم و استثمار و همچنین برای ایجاد جامعه ای آزاد با افرادی آزاد و برابر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر